Tarihte; Refleksoloji’nin Hindistan’da, Japonya’da,Çin’de ve Amerika’nın yerli Kızılderili medeniyetlerinde bilindiği kaydedilir. Refleksoloji’yi çok sonra, 1900’lü yıllarda, Dr. William Fitzgerald yeniden keşfedecektir.

Dr. Fitzgerald Refleksoloji’yi, bir ağrı kesme yöntemi olarak kullanmıştır. Zamanla, Amerika kıtasından dünyanın dört bir köşesine yayılan Refleksoloji, ayaklardaki belli refleks noktalarının bulunmasıyla yavaş yavaş bugünkü şeklini almaya başlamıştır. Meslektaşı olan Doktor E. Bovvers ise, 1916’da Doktor Fitzgerald tarafından ileri sürülen bu tedaviyi herkese anlatmış ve beraber yaptıkları bazı buluşları 1917 yılında “Bölgesel Terapi” adında bir kitapta toplamıştır. Fitzgerald, vücudu baştan başlayıp ayaklara inen, ayakların altından vücudun arkasına geçip başta biten eşit genişlikte 10 dilime bölmüş. Örneğin vücudun sağ tarafındaki ikinci dilimde yer alan bir ağrı, sağ ayakta ikinci dilimde hassas bir bölge oluşturuyor. Bu terapiye göre ağrının tedavisi ayaktaki ilişkilendirilmiş noktadan mümkün olabiliyor. Ancak refleksolojinin bugünkü hali, Eunice Ingham’ın 1930’lu yıllardaki bölge sağaltımı çalışmalarından gelişmiştir. Tıbbi bir masöz olan Ingham, ayaklara basınç uygulayarak tüm vücudu sağaltabileceğini görmüş ve çalışmaları büyük bir başarıyla sonuçlanmıştır. Ingham, vücudun her bölgesiyle ilgili refleks noktalarını gösteren bir ayak haritası geliştirerek bugünkü refleksolojinin temelini atmıştır.